Het begon allemaal enkele weken geleden, om precies te zijn: ergens begin juli. De zomervakantie was juist begonnen en we hadden een jongen van Engeland uitgenodigd om een weekje bij ons in België te verblijven. Hij was nog nooit in België geweest en we besloten dus om hem een beetje door de 'hoogtepunten' van ons kleine landje te gidsen. We hebben onder andere het Atomium bezocht, een Brusselse wafel gegeten, een fietstocht door Antwerpen, het MAS in Antwerpen bezocht... De laatste dagen van die week hebben we doorgebracht in een gezellige boerderij ergens in "the middle of nowhere" in een klein West-Vlaams boerendorpje. Aangezien België veel restanten en musea over de Tweede Wereldoorlog heeft, de jongen een Brit is en de Britten ook betrokken waren in de Tweede Wereldoorlog en we nu toch toevallig in West-Vlaanderen waren, hebben we die dagen culturele uitstapjes gedaan naar verschillende oorlogsmusea.

En op één van die namiddagen zakten we af naar Diksmuide, om de Ijzertoren te gaan bezoeken. Vroeger dacht ik altijd dat het een ijzeren toren was, maar enkele maanden geleden ontdekte ik dus dat die toren zo heet omdat hij gelegen is aan de rivier de Ijzer. Nadat we een leerrijke wandeling door het museum hadden gemaakt en zelfs even op het dak hadden gestaan, gingen we terug naar beneden. We dronken iets in het cafetaria en daar zag ik een muur vol witte tekstballonnetjes. Nieuwsgierig als ik ben ging ik een kijkje nemen. Het bleek om een soort wedstrijd te gaan, de prijs was niet duidelijk. Je moest je 'vredesdroom' opschrijven, maar enkel 18-plussers mochten deelnemen aan deze wedstrijd. Op dat moment van verveling dacht ik: "Ik win toch nooit, ik lieg wel gewoon even over mijn leeftijd." Ik begon dus te schrijven, wat ik toen geschreven heb weet ik niet meer. Volgens mij was het een soort ingeving van het moment en haalde ik mijn inspiratie uit het museum. Ik prikte mijn briefje aan de muur en we verlieten het museum van de Ijzertoren. Toen we terug in Antwerpen waren, ging mijn zomervakantie gewoon verder en was ik het briefje al lang vergeten.

Na enkele weken kreeg ik een mailtje: 'U HEEFT EEN HELIKOPTERVLUCHT GEWONNEN, PROFICIAT!' Ik verschoot even en dacht toen dat het om een grap ging of gewoon een of ander doorstuurbericht zoals je er wel vaker krijgt. Ik vond het toch wel speciaal en stuurde dus een mailtje terug met de vraag naar meer informatie. Vorige zondag, 27 september, was het dan zover! Ik ging naar Diksmuide. Ik had gezwegen over mijn leeftijd, maar voelde me toch wel trots dat ik zomaar een helikoptervlucht gewonnen had ter waarde van 150 euro! Ik wist zelfs niet eens meer wat ik geschreven had, laat staan dat ik verwachtte dat men mijn droom 'de beste' zou vinden! Maar goed, daar stond ik dan. Ik zag dat er nog 2 andere mannen dezelfde prijs gewonnen hadden. Ikzelf, een man van middelbare leeftijd en een oudere man. Ook was er natuurlijk een piloot van de partij. Gelukkig vroegen ze niet naar mijn leeftijd! Ik mocht voorin zitten en toen stegen we op.

We vlogen vanuit Diksmuide naar Koksijde aan de zee, zo volgden we de kustlijn. We vlogen tot aan De Panne. Het verbaasde me dat we op nog geen 30 seconden een hele stad waren overgevlogen. Alles lag zo dicht bij elkaar en leek zo klein! We maakten bochten en hingen schuin in de lucht, cirkelden rond Plopsaland De Panne en doken toen helemaal naar beneden en terug naar boven. Gelukkig word ik nooit misselijk in een vliegtuig en heb ik ook geen hoogtevrees. We moesten ook een koptelefoon met een micro dragen om met elkaar te kunnen communiceren en de piloot legde ons vanalles uit over al de knopjes en besturingstechnieken. Ik genoot van de rust, het mooie uitzicht over de zee, de hoogte en de kriebels in mijn buik. Het was een zalig gevoel van vrijheid en onbezorgdheid. Na een halfuurtje was het alweer tijd om te landen.

Die avond brachten we nog een bezoekje aan de zee in Nieuwpoort, wandelden we op het strand, aten we garnaalkroketjes en bekeken we de prachtige zonsondergang vanuit de duinen.
Rond 20u30 keerden we terug naar de auto en reden we naar huis. Einde van een geweldige dag. De volgende ochtend om 7 uur was mijn gevoel van onbezorgdheid dan toch weer verdwenen, toen ik besefte dat mij een nieuwe schooldag te wachten stond... Tja, wie houdt er nu wel van maandagen...?

Lieve lezers!
Zouden jullie mij willen helpen?
Ik heb vandaag een enquête gemaakt, ik zou het heel fijn vinden als jullie deze zouden willen invullen voor mij. Het helpt mij om te zien wat jullie van mijn blog vinden en waar er nog ruimte voor verbetering is. Iedereen mag zijn/haar eigen mening hier anoniem achterlaten!

Naar de enquête


Alvast bedankt!

Mijn hoofd zit nog volop in vakantiesfeer, mijn armen zijn nog bruin en mijn zonnemelk staat nog op mijn bureau. Ik moet nog veel zomerspullen opbergen om plaats te maken voor mijn schoolboeken en cursussen, maar iets in mij wil daar stiekem nog niet aan beginnen.

De eerste schoolweek zit erop, het nieuwe is er af nu. Vanaf volgende week wordt het menes!

Wow dit klinkt wel een beetje heel depressief, niet? Ik vond het natuurlijk mega fijn om mijn vriendinnen terug te zien en ook voor de komende weken staan er wel een paar leuke dingen gepland in mijn agenda. Onder andere een feestje waarbij ik iedereen van het kamp in Spanje ga terug zien! Ik kijk er naar uit. Dus hierbij een kort overzichtje van mijn vakantie in Empuriabrava. Vooral zodat ikzelf weer voor een paar minuten vergeet dat school begonnen is en nog even kan wegdromen bij de herinnering aan de prachtige zee en het strand. Als ik jullie àlles zou vertellen, dan zit je hier volgende week nog steeds. Wees dus maar blij dat ik het compact gehouden heb!



COSTA TRANQUILA in Empuriabrava.



We vertrokken 11 augustus om 16u, ik had me ingeschreven met een goede vriendin en we keken er allebei naar uit om te vertrekken. Na eventjes gewacht te hebben merkte ik dat ze niet aanwezig was. Ik ging even horen bij de leiding en we kwamen erachter dat we allebei per ongeluk een ander kamp hadden geboekt! Exact dezelfde data, ook in Spanje, ook met Kazou en ook dezelfde leeftijdscategorie... Alleen in een andere stad! Dat was een echte teleurstelling, maar ik besloot er toch gewoon het beste van te maken. Gelukkig maar, anders had ik nooit de mensen leren kennen die ik nu heb ontmoet!



In de bus ging ik dus naast iemand zitten die ook alleen was, veel hebben we niet gebabbeld. De meisjes die aan de andere kant van het gangpad zaten, daar kwam ik wél goed mee overeen.

We leerden elkaar kennen bij de 2de stop om 3u 's nachts ofzo en het was direct ambiance!

Mauranne en Noa werden dan ook mijn tentgenootjes als we aankwamen! En gezellig dat we het gehad hebben in die tent, onvoorstelbaar. Het leek alsof wij elkaar al jaren kenden!

Oke, er zaten mieren in de tent en al onze spullen werden klam, maar na een paar uur kon ons dat al niet meer schelen!



Elke avond gingen we bijna iedereen van het kamp een nachtkusje geven, dat was echt zo'n gewoonte waardoor de sfeer heel familiaal werd. Ik vond het ook tof dat ik met iedereen al direct een vertrouwd en gezellig gevoel had! Er was nog een ander meisje dat ook Britt heette, dus ik kreeg al snel de bijnaam 'de Ronny'. We hebben veel spellen gespeeld, zowel 's avonds als overdag, maar we kregen ook veel vrije tijd! Dat was wel goed, want het was altijd kei gezellig in onze zithoek met paletten en kussens en chips en frisdrank, op het strand of gewoon wat rondlopen in het stadje. Natuurlijk hebben we ook veel activiteiten gedaan, maar ik vond het even leuk om gewoon met onze vriendengroep op het strand te zitten en te chillen en in het water te gaan... We zijn onder andere met een catamaran over de golven gegaan (Ik ben er afgevallen, typisch!), en stand-up paddling, een bootcruise met snorkelen (Er was wel niet zoveel te zien hoor ;))...

We zijn ook een dagje naar Barcelona geweest! Daar hebben we de Sagrada Familia bezocht en de huizen die door Gaudi gebouwd zijn met hun speciale vormen.

De Sagrada Familia vond ik niet zo mooi, wel speciaal. Het leek mij zo'n beetje een mix van verschillende stijlen die niet zo goed samen passen, hij is ook nog steeds niet klaar! 's Middags aten we ons lunchpakketje op in een parkje met kei mooi uitzicht over de zee en de stad.

In Barcelona kregen we ook even tijd om vrij rond te lopen op de Ramblas, maar er was zoveel volk dat we al snel de rust van de kleine zijstraatjes opzochten. We zijn ook binnen geweest in het Hard Rock café en 's avonds was er een prachtige fonteinenshow met allerlei kleuren en water dat wel 50 meter hoog spoot! Echt een mooie afsluiter van een toffe dag!



We zijn ook eens naar een waterpretpark geweest, 'Aqua Brava'. Dat was een groot park met keiveel buitenzwembaden en glijbanen, sommige al gevaarlijker dan andere! Sommige mensen hebben de hele dag op de glijbanen gezeten, maar ik vond het ook wel plezant om gewoon wat te babbelen in het gras en wat te zonnen op een handdoek.

Die avond was er dan een soort disco feestje, iedereen moest een 'glitter en glamour' outfit aandoen. Misschien had ik het thema iets té letterlijk genomen met mijn kei opvallend zilveren glitterkleedje...? Ach ja, het was een geweldige avond met heel mooie momenten en herinneringen!



De dag erna (20 augustus) was het alweer tijd om naar huis te rijden, amai dat ging snel voorbij!

De busrit was natuurlijk mega gezellig, we zaten allemaal dicht bij elkaar en we hebben veel gebabbeld en gelachen! Ik ga iedereen zo hard missen! Ik heb mij echt goed geamuseerd met Itske, Jinse, Noa, Mauranne, Lars, Simon, Jobbie, Pieter, Wout, Thijs, Arne... En al de rest! Ik ga jullie nooit vergeten!



Hopelijk hebben jullie je ook goed geamuseerd de laatste weken van de vakantie!

Ik vond het wel leuk om dit bericht nu te plaatsen, op het einde van de eerste schoolweek. 'Throwback naar Spanjeeee'

Nog 301 dagen voor de zomervakantie weer begint!

Bon, veel liefs!